Badamy właściwości polskiej numerycznej stabilizującej reguły wydatkowej (SRW) w szerszym kontekście przeglądu zarządzania gospodarczego w Unii Europejskiej (UE). W tym celu wykorzystujemy model makroekonometryczny NEMPF (Chmura i in., 2024), który oferuje szczegółowe powiązania między zdezagregowanymi kategoriami wydatków sektora instytucji rządowych i samorządowych (GG), zmiennymi makroekonomicznymi (w tym PKB) i kategoriami dochodów sektora GG. Szczegółowość powiązań makro-fiskalnych w modelu pozwala na oszacowanie heterogenicznych mnożników fiskalnych w zależności od kategorii wydatków, a tym samym obliczenie specyficznych dla scenariusza: dochodów, wydatków i zmian wyniku sektora GG w relacji do PKB. Wynikający z modelu, endogeniczny mianownik odpowiednio wpływa na bazę podatkową, a tym samym reakcje dochodów na działania po stronie wydatków. Ponieważ SRW uwzględnia wartości prognozowane, proponujemy rozwiązania w ramach spójnych z modelem oczekiwań decydentów politycznych, które mają zastosowanie również, gdy założenie doskonałego prognozowania nie jest spełnione. Stwierdzamy, że SRW generalnie zapewnia niższe deficyty sektora GG niż polityka ukierunkowana jedynie na zgodność z progami wynikającymi z Paktu Stabilności i Wzrostu (SGP). Skutkuje to niższymi trajektoriami długu sektora GG, a także stwarza przestrzeń do działań o charakterze antycyklicznym. Pokazujemy również kilka specyficznych właściwości numerycznych SRW, w tym sposób, w jaki mechanizm korekty SRW sprzyja prowadzeniu bardziej restrykcyjnej polityki fiskalnej w celu tworzenia buforów antycyklicznych.