Zgodnie z przepisami art. 23 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych instytucja gospodarki budżetowej (IGB) jako jednostka sektora finansów publicznych tworzona jest w celu realizacji zadań publicznych, wykonuje odpłatnie wyodrębnione zadania, pokrywa koszty swojej działalności oraz zobowiązania z uzyskiwanych przychodów. IGB uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego oraz gospodaruje samodzielnie mieniem. Stosownie do art. 26 ust. 2 tej ustawy statut IGB określa w szczególności stan wyposażenia w środki obrotowe oraz składniki majątkowe przekazane tej instytucji. Na mienie IGB – w myśl art. 28 ust. 1 tej ustawy – mogą składać się: przeniesione na własność nieruchomości, mienie stanowiące wyposażenie przekazane przez organ wykonujący funkcje organu założycielskiego w formie użyczenia oraz mienie nabyte z własnych środków.

IGB – jako osoba prawna – zobowiązana jest do prowadzenia ksiąg rachunkowych i sporządzania sprawozdań finansowych zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, z uwzględnieniem specyfiki jej działalności wynikającej z ustawy o finansach publicznych. Na mienie IGB mogą składać się m.in. składniki majątkowe (ruchomości i nieruchomości) otrzymane w formie użyczenia od organu wykonującego wobec IGB funkcję organu założycielskiego. Z punktu widzenia zasad ewidencji tego mienia w księgach rachunkowych IGB zastosowanie mają przepisy art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy o rachunkowości. Wynika z nich, że dla uznania składników majątkowych jako aktywa jednostki, a w konsekwencji do ujęcia ich w księgach rachunkowych i wykazania w sprawozdaniu finansowym (bilansie) jednostki, powinny zostać spełnione warunki określone w tym przepisie.

Zatem powinny być to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych. Ponadto art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości definiujący środki trwałe stanowi, iż zalicza się do nich rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. W tej sytuacji składniki majątkowe przekazane IGB przez organ założycielski, jako pierwsze wyposażenie w formie użyczenia, służące wykonywaniu działalności statutowej IGB, należałoby potraktować jako składniki rzeczowych aktywów trwałych i ująć w ewidencji bilansowej w korespondencji z funduszem IGB. Od wartości początkowej tych składników majątkowych należałoby dokonywać odpisów amortyzacyjnych dla celów ustalenia wyniku finansowego.