Wieloletnie Ramy Finansowe UE (WRF) obejmujące okres minimum 5 lat (od 2000 r. były to okresy 7-letnie) wyznaczają limity budżetów rocznych UE. Określają one maksymalne dostępne środki dla całości budżetu UE oraz dla jego poszczególnych działów. Limity te wyrażone są w zobowiązaniach oraz w płatnościach.
Środki na zobowiązania, zapisane w budżecie rocznym, zapewniają kwoty niezbędne do realizacji działań i polityk unijnych. Środki na płatności stanowią natomiast realny wydatek budżetu UE. Mogą być one wydawane w tym samym roku co zaciągnięte zobowiązania (tzw. wydatki niezróżnicowane np. rolnicze dopłaty bezpośrednie) lub w latach kolejnych (tzw. wydatki zróżnicowane, np. refundacje projektów realizowanych z funduszu strukturalnych UE).
Środki na płatności budżetowe pochodzą, w zdecydowanej większości, ze składek państw członkowskich.
Wieloletnie Ramy Finansowe UE są narzędziem finansowym umożliwiającym średniookresowe planowanie budżetowe oraz pozwalającym na ustalenie priorytetów wydatkowych UE.
Za negocjacje Wieloletnich Ram Finansowych UE odpowiada Kancelaria Prezesa Rady Ministrów w ścisłej współpracy m.in. z Ministerstwem Finansów, które koordynuje stanowisko Polski w zakresie strony dochodowej budżetu UE. Ocenie Ministerstwa Finansów podlegają m.in. propozycje nowych źródeł dochodu budżetu UE. Ministerstwo Finansów odpowiada także za zagadnienia dotyczące zarządzania budżetem, elastyczności oraz innych kwestii horyzontalnych związanych z rocznym budżetem UE.