Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych

Ustalanie i zmiana nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych ma w Polsce długą tradycję. Już w okresie międzywojennym stwierdzono potrzebę nadania tej problematyce wymiaru formalnoprawnego, by móc uporządkować nazwy miejscowości odziedziczone po trzech zaborach.

W tym celu uchwalono rozporządzenie (z mocą ustawy) Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 23 października 1934r. o ustalaniu nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych oraz o numeracji nieruchomości (Dz. U. Nr 94, poz. 850 z późniejszymi zmianami), które mówiło, iż w stosunkach publicznych wolno używać nazw miejscowości jedynie w brzmieniu urzędowym, ustalonym w trybie tego rozporządzenia. W 1948r. rozciągnięto ten zapis również na obiekty fizjograficzne.

Zasadę powyższą („Podmioty wykonujące zadania publiczne na terytorium RP są obowiązane używać urzędowych nazw (...)”) utrzymała także ustawa z dnia 29 sierpnia 2003 r. o urzędowych nazwach miejscowości i obiektów fizjograficznych (Dz. U. Nr 166, poz. 1612 z późn.zm.), która zastąpiła rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z 1934 r.

Ustawa ta, podobnie jak poprzednia regulacja, powierzyła czuwanie nad prawidłowością brzmienia i pisowni nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych Komisji Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych – organowi opiniodawczo-doradczemu powoływanemu każdorazowo przy ministrze właściwym do spraw administracji publicznej.

Pierwsza Komisja utworzona została w 1934r. przy Ministrze Spraw Wewnętrznych, następne: w latach 1946-1950 przy Ministrze Administracji Publicznej, w latach 1950-1975 przy Prezesie Rady Ministrów, w latach 1978-1985 przy Ministrze Administracji i Gospodarki Przestrzennej, w latach 1986-1996 przy Ministrze-Szefie Urzędu Rady Ministrów i od 1997r. przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji.