W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.

Leczenie stomatologiczne pacjentów w kryzysie psychicznym

12.05.2020

Close-up process is removal of forceps by dentist in clinic. Concept health treatment, pain, phobia doctor.

Do Rzecznika Praw Pacjenta wpłynęła informacja, że część pacjentów doświadczających kryzysu psychicznego jest odsyłanych przez lekarzy dentystów do lekarza psychiatry po zaświadczenie o możliwości zastosowania w ich przypadku znieczulenia. Rzecznik Praw Pacjenta wystąpił do wybranych konsultantów wojewódzkich w dziedzinie stomatologii zachowawczej i endodoncji z prośbą o opinię, czy ww. praktyki są uzasadnione z uwagi na wskazania medyczne.

 

Z przekazanych informacji wynika, że każdy lekarz ma prawo w przypadku uzasadnionych wątpliwości wysłać pacjenta na konsultację do innego specjalisty, jednak każdorazowe wysyłanie pacjentów po zaświadczenie do psychiatry z uwagi na leczenie psychiatryczne w wywiadzie nie jest uzasadnione.

 

Lekarze dentyści mają do czynienia w swojej działalności klinicznej z wieloma pacjentami obciążonymi różnymi schorzeniami i problemami zdrowotnymi którzy często przyjmują bardzo wiele leków i produktów farmaceutycznych związanych z terapiami zaleconymi i prowadzonymi przez innych lekarzy. Ewentualne ryzyko prowadzenia leczenia stomatologicznego u pacjentów obciążonych innymi schorzeniami lub potrzeba modyfikacji leczenia stomatologicznego jest standardowo ustalana na podstawie badania podmiotowego i przedmiotowego pacjenta.

 

W większości pacjentów przyjmujących leki psychoaktywne lekarz dentysta powinien samodzielnie ocenić ryzyko i możliwość wystąpienia interakcji na podstawie cech typowych dla danych grup leków lub na podstawie powszechnie dostępnych i publikowanych informacjach na temat konkretnego leku i jego indywidualnych możliwych interakcjach.

 

W przypadku gdy ryzyko stosowania znieczulenia miejscowego wynika jedynie z możliwych interakcji ze środkami obkurczającymi naczynia lekarz dentysta może skorzystać z preparatów o obniżonej zawartości takich dodatków lub całkowicie ich pozbawionych.

 

Znieczulenie można więc stosować w każdym niemalże przypadku warunkiem jest jednak współpraca pacjenta z lekarzem. Jeśli zaburzenia psychiczne uniemożliwiają tę współpracę i zastosowanie znieczulenia miejscowego nie jest możliwe, zabiegi stomatologiczne należy wykonywać w znieczuleniu ogólnym.

 

Specjaliści potwierdzają, iż wysyłanie każdego pacjenta leczonego lekami psychoaktywnymi do lekarza psychiatry w celu uzyskania zaświadczenia o możliwości zastosowania znieczulenia miejscowego w leczeniu stomatologicznym nie ma uzasadnienia. Może stanowić ograniczenie w dostępie do świadczeń zdrowotnych pewnej grupy pacjentów i być stygmatyzujące dla osób doświadczających kryzysu psychicznego.

{"register":{"columns":[]}}